De 'latina's' tegen 'de kouden'

Meester Boris houdt van spelletjes en verdeelt de klas in twee groepen van twee. Hij vindt het erg grappig dat er twee dames zijn uit de 'warme' landen, die hij liefkozend de 'latina's' noemt, en twee dames uit de noordelijke regionen, die hij 'de kouden' noemt. Niets liefkozends daar. Om zijn grap door te zetten tekent hij bovenaan de scorelijst op het bord een zonnetje voor de latina's en een regenwolk voor 'de kouden'. Zo, de toon is gezet. We krijgen een quiz en moeten onze antwoorden verdedigen in het Frans. Een pittige klus als het gaat om waarom vleermuizen niet kunnen vliegen als het regent, over waarom de fransen 'allo' zeggen aan de telefoon of waarom matrozen in onderzeeërs een pompoen op hun pet hebben.
Het is weer hard werken geweest op school dus voor de lunch haast ik mij naar de boulevard om me neer te vleien op de typische blauwe stoeltjes die overal op de boulevard trouw staan te wachten op hen die even van de azuurblauwe zee willen genieten zonder op het keizelstrand hun enkels te hoeven verzwikken. Daarna zwerf ik weer heerlijk door de kleine straatjes van de oude stad en beproef ik in kleine boetiekjes mijn frans door aan de verkopers te vragen me nieuwe woorden te leren. Ik wijs iets aan in de winkel waarvan ik het franse woord niet weet en zij geven me dan enthousiast de franse vertaling. Natuurlijk moet er thee gedronken worden en daarvoor heb ik al een uitstekend adres gevonden. In de wirwar van straatjes probeer ik die plek terug te vinden en voilá, ineens sta ik er weer voor de deur. Maar na een heerlijke middag op ontdekkingstocht, in wat voelt als een franse souk, is het tijd voor huiswerk. Op vrijdag is het proefwerkdag en aangezien de franse grammatica mijn ene oor in gaat en mijn andere oor uit, stort ik me na het avondeten weer op mijn grammaticaboeken. Bloed, zweet en tranen om me de imparfait, conditionnel en de pronoms eigen te maken. Dat er niets van blijft hangen merk ik de volgende dag.....